Μια Τετάρτη στο Αν

Ο Στηβ Όστιν παρακολουθούσε ήρεμος τη συναυλία από τη δεύτερη σειρά. Έπειτα από τα σχετικά συχαρίκια και με μέρος του κοινού να έχει προεξοφλήσει την έξοδο του πριν τους χεντλάινερς, τον ρώτησα για τους Βόιβοντ. «Μαν, τους αγαπώ!» Η βραδιά αυτή, μια αταίριαστη σφήνα για κάποιους στα προγράμματα των μουσικών, είχε βρει τους υποστηρικτές της στα ίδια της συγκροτήματα και σε όσους τα συνόδευαν. Ένα σεβαστό ποσοστό του κοινού δηλαδή αν λάβει κανείς υπόψιν πως το Αν την Τετάρτη που μας πέρασε δεν γέμισε, χωρίς αυτό να χαλάει κάποιον: ο έξτρα χώρος αξιοποιήθηκε καταλλήλως, οι μπύρες μεταφέρονταν προς τη σκηνή και τον κόσμο πιο εύκολα ενώ ένα συμπαγές θρας κοινό ήταν παρών· και ανυπόμονο, τέτοια προσμονή για βουτιές είχα να δω από την παιδική χαρά, στην ουρά για την τσουλήθρα.